گل نرگس بهبهان

قديمي‌ترين نرگس‌زار ايران و زادگاه اصلي آن متعلق به شهرستان بهبهان است و پس از آن در شهرهاي ديگر استان فارس و خوزستان هم به مقادير اندكي وجود دارد. گل نرگس را مي‌توان در دشتها و كوهپايه‌هاي زاگرس در استانهاي ايلام، لرستان، خوزستان، فارس، كهگيلويه و بوير احمد مشاهده كرد.

گفته‌ها حكايت از آن دارد كه انبوه گل نرگس در بهبهان به قدري زياد بوده كه رنگ يكپارچه و طلايي گل نرگس از دور نمايان بوده و بوي عطرآگين آنها به مشام هر رهگذري مي‌رسيده‌است.

اين گل در سال ۱۹۹۲ ميلادي در جشنواره گل هلند رتبه نخست را به خود اختصاص داده و در ايران به علت نبود آگاهي و معرفي كافي و عدم تبليغ دربارهٔ آن و شناسانده نشدنش تاكنون از خاستگاه آن اطلاعات كافي منتشر نشده‌است. گل دهي نرگس همه ساله از نيمه دوم سال آغاز و تا پايان بهمن و گاهي نيز نيمه اول اسفند در بهبهان ادامه دارد. در نرگس زارهاي بهبهان چهار نوع گل نرگس شناسايي شده كه نرگس «شهلا» وسعت بيشتري را در اين مناطق به خود اختصاص داده‌است. از انواع ديگر گل نرگس هم مي‌توان به «پُرپر يا شصت پر»، «پنجه گربه‌اي» و «مسكين» اشاره كرد كه با وجود همه مزيتهايي كه گل نرگس دارد اين گل سهم ناچيزي از گردشگري گل را به خود اختصاص داده‌است