نام‌گذاري

احمد اقتداري. خوزستان، كهگيلويه و ممسني. تهران: انجمن آثار ملي، ۱۳۵۹. ۲۲۴ و ۲۶۸.

    واژه «بَهو» به معناي كوشك مي‌باشد. كوشك را قصري مي‌گويند كه در اطراف آن باغ قرار داشته باشد. پس از تخريب ارجان (شهري كه در فاصله ۳ كيلومتري شمال بهبهان قرار داشته)، اهالي آنجا در محل «بَهو» خانه‌هايي بهتر از خانه‌هاي پيشين خود مي‌سازند كه شباهت به كوشك داشته‌اند. به اين خانه‌ها در لفظ اهالي بومي «بهبهو» گفته مي‌شده‌است.[۵]
    برخي از مورخان معتقدند كه ساكنان اوليه اين شهر، بهان (سياه‌چادر) نشين بوده‌اند و چون خانه‌هاي خود در اين مكان را از سنگ و گچ ساختند، در زمستان و تابستان آسايش بهتري در آنها نسبت به چادر داشتند. پس آنجا را «به‌بهان» يعني بهتر از سياه‌چادر ناميدند.